Reporter van toestanden, lezer van dingen
Yep, ik schrijf weer voor De Morgen. Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat mijn artikels er ooit nog zouden opduiken — en ik ben niet de enige. Maar kijk, ondertussen heb ik al drie reportages afgewerkt en begin ik het zelf stilaan te geloven. ’t Voelt verdomd goed om weer thuis te zijn.
Voor het eerst, geloof ik, heb ik een lezing gegeven. Dat gebeurde op vraag van Schamper, het Gentse studentenblad dat een studiedag over journalistiek organiseerde. De vriendelijke hoofdredactrice, Lise Eelbode, vroeg mij het een en ander te komen vertellen over eindredactie.
Niet zo gek lang geleden – het was wel nog volop zomer – zat ik op een Antwerps terras met Bert Bultinck, een oud-collega van De Morgen die nu net als ik arbeidt voor De Standaard, al is zijn functie wel iets indrukwekkender dan mijn freelancestatuut.
Klaus Van Isacker, algemeen hoofdredacteur van De Morgen, past niet meer in de toekomstplannen van die krant. Ook andere leden van de hoofdredactie mogen op zoek gaan naar nieuwe uitdagingen. Al in 2002 schreef grote baas Christian Van Thillo dat Van Isacker ‘een groot gevaar voor de democratie’ was. Toch krijgt Van Isacker (nog maar eens) een nieuwe functie binnen De Persgroep.
Lang geleden begon een achttienjarig meisje te werken in café Gent-St.-Pieters. Daar leerde zij haar latere man kennen, die toen nog kaartjesknipper was bij de Spoorweg. Zeven jaar later was het café van haar en hing haar man zijn kepie aan de wilgen om achter de toog mee te draaien. Nu heeft het café zijn deuren gesloten omdat er per se een nieuw plein moet komen aan de achterkant van het gelijknamige station. Ook monumenten kunnen onteigend worden.
Vandaag is er een artikel verschenen van mij op de journalistiek website Apache. Tegelijk stond er een reportage van me in dagblad De Standaard. Op zich is dat niet abnormaal: ik heb al meermaals voor Apache geschreven en sinds november schrijf ik regelmatig voor De Standaard. Het is zelfs al eerder voorgekomen dat er op dezelfde dag via beide media iets van mijn hand op de wereld werd losgelaten. En wat dan nog?
Mijn bureau is een aangename plek. Ik zit er graag, meestal enigszins voorovergebogen op een Spartaanse houten kruk. Achter mij
Het is alwéér bijna een maand geleden dat ik nog eens iets op m’n blog gezwierd heb. Dju. Hoe is
Al enige dagen ben ik aan het lezen in Media & journalistiek in Vlaanderen kritisch doorgelicht (Uitgeverij Van Halewyck, 2009),
Tim Janssens, documentalist bij De Morgen alsook verkozen lid van de personeelsvertegenwoordiging, houdt het voor bekeken. Zijn collega Dirk Steenhaut
Mensbrugghe 