Reporter van toestanden, lezer van dingen
Vandaag in Humo: een reportage over rechtse studentenclubs in Gent. Daaronder vallen zeker het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond (KVHV) en de Nationalistische Studentenvereniging (NSV!). Omdat de Jong N-VA al eens als een jolige bende rechtse jongens en meisjes wordt afgeschilderd, komen ook zij aan bod.
Jongens en meisjes hebben tien dagen lang te hope, te gare de Vlasmarkt vereerd met hun dans- en waggelpasjes. Er is bier en Irish coffee gemorst. Nu eens weerklonk er gelach, dan gehuil. Soms bleef het droog, vaak was het nat. De Gentse Feesten zijn voorgoed voorbij en volgend jaar zijn ze er weer.
De Gentse Feesten zijn een aangenaam passende cocon. Tien dagen lang vergeet je allerlei vervelende dagelijkse beslommeringen. Maar als de Feesten op hun einde lopen, durft de realiteit al eens brutaal de kop opsteken. Gewoon negeren.
Zowaar kenden de Gentse Feesten nog ‘ns een droge nacht. Het volk troepte massaal samen op de Vlasmarkt, met nadien een stevige afterparty bij Sint-Jacobs. Nog twéé nachten feest.
Zet een paar duizend man in de gietende regen en wat krijg je? Een vrolijke massa. Op voorwaarde dat die
De mooiste nachten zijn die waarvan je het nooit zou verwachten. Zomerse warmte zorgt níét voor meer ambiance. Op de Vlasmarkt danst het volk liever in de gietende regen.
We zitten aan de helft. Nog maar. Vreemd, want ik had het gevoel dat het einde in zicht was. Maar neen. Nóg vijf zuipen en roken en zuipen en roken.
De echte wereld bestaat nog. De echte wereld is wreed en wispelturig. De veilige cocon van de Vlasmarkt verlaten, loopt steevast uit op gerommel. Maar ook tussen het feestende volk bevinden zich verraderlijke creaturen.
De zonnegod ziet de Vlasmarkt graag. Het mag de hele dag regenen dat het niet meer normaal is, ’s anderendaags laat hij ’s ochtends vroeg even zijn stralen op het feestende volk nederschijnen. Waarna de oude wijven wéér me hele busladingen tegelijk uit de hemel beginnen te vallen.
De Gentse Feesten beginnen vandaag en niet gisteren. Ik heb ’t mogen merken. Op de officieuze openingsnacht op de Vlasmarkt stonden meer flikken dan burgers.
Mensbrugghe 