Reporter van toestanden, lezer van dingen
Eén week tijd, vijf incidenten. Vijf keer zei een autobestuurder impliciet: Fuck you, fietser, sterf. Dus geef ik op 14 oktober mijn stem aan de lijst die mijn overlevingskansen in het Gentse verkeer het grootst maakt.
De eerste mens op de maan? Goh ja, whatever. Als eerste de opengelegde Reep opvaren, dát wou ik doen. En ik heb het gedaan.
Het is voorbij. Over en uit. Elke cel van ons lichaam is verzadigd, onze mitochondriën zijn uitgeput, de neuronen in onze kop hebben afkoeling nodig. De Gentse Feesten waren top, kreunend kruipen we in ons bed.
Het einde is in zicht, het ongeluk komt steeds dichterbij. Laten we het camoufleren, zodat het plezier nog even de bovenhand mag halen.
Een weefsel van hoogdravende boertigheid. Geluk clasht met verdriet, terwijl er gezellig wordt getongzoend. Reikt het axioma van de bilocatie werkelijk zo ver?
Er zijn mensen die te vroeg arriveren op de Vlasmarkt en het plein weer verlaten omdat ze zich vervelen. Er zijn mensen die op tijd toekomen en proeven hoe geluk smaakt. Ik heb mijn geluk graag met een Ricard en enkele pilsjes.
Vergeet het dat de Vlasmarkt géén oord van verderf is. De evangelische christenen die rondkomen met thee, koffie en Jezus hebben er geen idee van hoe dicht ze bij de Satan staan.
Het zonnetje kan niet alle dagen schijnen, een mens moet in zijn leven plaats maken voor droefenis en verdriet. Het ongeluk mag je keihard treffen, zolang je maar blijft feesten, kom je alles te boven.
Voor een buitenstaander is de Vlasmarkt een decadente bedoening, maar ge zoudt ervan schrikken hoe hard mensen erin slagen hun manieren te houden. Iedere dag vechten we voor de beschaving.
Tijdens de Gentse Feesten volgen de climax op de schaamte. De subjectieve draaikolk speelt met je tijdsbesef tot je oren ervan suizen. Zelfs de meest superieure kunstenaar had deze waanzin niet kunnen bedenken.
Mensbrugghe 