Hippies en Ronny’s
Ze zijn voorbij. Die tien dagen waar elke Gentenaar maanden naar uitkijkt, zitten er weer op. Het was leuk, maar ik zal ze even niet missen, die Gentse Feesten. Tijd om terug te keren naar planeet Aarde.
Reporter van toestanden, lezer van dingen
Ze zijn voorbij. Die tien dagen waar elke Gentenaar maanden naar uitkijkt, zitten er weer op. Het was leuk, maar ik zal ze even niet missen, die Gentse Feesten. Tijd om terug te keren naar planeet Aarde.
Nog slechts één nacht Gentse Feesten te gaan. Lees het verslag van de voorlaatste ochtend om in de sfeer te geraken. Zet een muziekje op en drink een Irish Coffee. Oefen enkele oneliners voor de spiegel en schrik niet als u mij straks tegenkomt.
Op de Gentse Feesten krijgt je stofwisseling het zwaar te verduren. Ook na acht nachten is het raadzaam dat je een evenwichtig dieet respecteert. Je begint de dag het best met een ricard om te eindigen met enkele croissants en een pintje. Zo blijven we fris tot op het bittere einde.
De Feesten zijn nog altijd niet ten einde. Het voorbije weekend lokte een massa volk. Voor het Botramkot staat vrijdag 23 juli geboekstaafd als de ergste avond ooit. Een theorie luidt dat dat te maken heeft met de diaspora van de oude Duveltent.
We leven nog allemaal. Na zes nachten Gentse Feesten is er nog niemand afgevoerd met het syndroom van fataliteit. Er zijn wel al klappen gevallen. Maar de grootste klap kwam van boven. God kwam zich even moeien met het vrolijke volksfestijn.
Na vijf nachten Gentse Feesten ben je kapot, zelfs als je niet elke dag op de Vlasmarkt staat. Maar we moeten erdoor. We moeten onze demonen verdrinken en de grenzen van ons mens-zijn opzoeken. Ooit volgt er wel een catharsis. Ondertussen stapelt de waanzin zich op.
Gent heeft de kortstondige invasie van provincialen overleefd. Ja, er is bloed gevloeid, en ook het bier en de pis stroomden rijkelijk over onze authentieke kasseien. Maar de massa is weer naar huis en we hebben de stad opnieuw voor onszelf.
Stilaan komen de Gentse Feesten op kruissnelheid. De feestvarkens raken onthecht van de dagelijkse sleur en bereiken de collectieve roes die de Vlasmarkt kenmerkt. Voor een reporter is het een eer om te mogen parasiteren op de vriendelijke waanzin van een uitverkoren massa.
Des morgens op de Vlasmarkt worden steevast de Grote Onderwerpen aangesneden. Als er één Groot Onderwerp is, is het God wel. Maar over God zwijg ik, want Hij schiep mijn stad Gent boven alles.
Er is nog maar één nacht Gentse Feesten gepasseerd en ik heb het gevoel dat we al een week verder zijn. Misschien heb ik dit weekend een beetje te veel hooi op mijn vork genomen, maar dronken ben ik nooit geweest. Gelukkig maar, want angst en wanhoop zijn nooit veraf.