Reporter van toestanden, lezer van dingen
Zijn hoofd is lijk een bak koperen nagels. Dat zeggen ze in Kortrijk van iemand met wortelgrijze haren, zo leert de nieuwste aflevering van het Woordenboek van de Vlaamse Dialecten ons. Het boek verzamelt de dialectwoorden die gebruikt worden voor het menselijk lichaam. Ik vind het de max.
België heeft zijn eigen legertje eco-warriors: de Field Liberation Movement zal op zondag 29 mei een experimenteel patattenveld in Wetteren vernietigen. Op het proefveld testen de UGent, het Vlaams Instituut voor Biotechnologie, de Hogeschool Gent, het Instituut voor Landbouw- en Visserijonderzoek en chemiereus BASF aardappellijnen uit die resistent gemaakt zijn tegen de aardappelziekte. De actievoerders zullen de genetisch gemodificeerde aardappelen uit de grond halen en vervangen door biopatatten.
Yep, ik schrijf weer voor De Morgen. Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat mijn artikels er ooit nog zouden opduiken — en ik ben niet de enige. Maar kijk, ondertussen heb ik al drie reportages afgewerkt en begin ik het zelf stilaan te geloven. ’t Voelt verdomd goed om weer thuis te zijn.
Voor het eerst, geloof ik, heb ik een lezing gegeven. Dat gebeurde op vraag van Schamper, het Gentse studentenblad dat een studiedag over journalistiek organiseerde. De vriendelijke hoofdredactrice, Lise Eelbode, vroeg mij het een en ander te komen vertellen over eindredactie.
Een tijd geleden vroeg De Standaard mij om enkele artikels te schrijven voor een studentenbijlage die bij de aanvang van het academiejaar bij de krant zou zitten. Wel, ik heb dat met veel plezier gedaan. Eén van de onderwerpen waren buisproffen: wie zijn ze en waarom doen ze het?
Klaus Van Isacker, algemeen hoofdredacteur van lopende zaken bij De Morgen, was deze ochtend te horen op Radio 1. Van Isacker had goed nieuws: de relatie met de redactie is zeer goed en de krant is weer rendabel. ‘Dat is een klein wonder.’
Klaus Van Isacker, algemeen hoofdredacteur van De Morgen, past niet meer in de toekomstplannen van die krant. Ook andere leden van de hoofdredactie mogen op zoek gaan naar nieuwe uitdagingen. Al in 2002 schreef grote baas Christian Van Thillo dat Van Isacker ‘een groot gevaar voor de democratie’ was. Toch krijgt Van Isacker (nog maar eens) een nieuwe functie binnen De Persgroep.
Vandaag is er een artikel verschenen van mij op de journalistiek website Apache. Tegelijk stond er een reportage van me in dagblad De Standaard. Op zich is dat niet abnormaal: ik heb al meermaals voor Apache geschreven en sinds november schrijf ik regelmatig voor De Standaard. Het is zelfs al eerder voorgekomen dat er op dezelfde dag via beide media iets van mijn hand op de wereld werd losgelaten. En wat dan nog?
Ik stond op de parking van Opel Antwerpen. Ik stond er al lang. Mijn kloten vroren van mijn lijf en mijn tenen braken af zo ik te hard stamp stond te voeten. Maar je hoorde mij niet klagen. Ik was er aanwezig als een van de vele aasgieren die verslag kwam brengen over de ontslagen bij de Antwerpse autofabriek.
Zij begeleidde ons, lastpakken van de dienst Correctie, zoals zij tot op heden háár begeleiden. Zacht, maar niet te negeren.
Mensbrugghe 