We zijn nog maar september en ik heb dit jaar al zes boeken geschreven.
Zes!
Ik sta er zelf een beetje van versteld. Een kleine berekening leert dat ik tot nu toe al zo’n miljoen tekens uit mijn klavier heb gehamerd.
En ondertussen staan er nog twee andere boeken in de steigers.
Vandaag is de drukklare proef van Mijn papa was bij de SS, het verhaal van muzikant en cabaretier Wim Claeys over zijn eigen jeugd en die van zijn vader, die als achttienjarige aan het oostfront tegen de Russen ging vechten aan de zijde van de nazi’s, vertrokken naar de drukkerij. Begin oktober verschijnt het.
Het is niet mijn persoonlijke verhaal, maar dat van Wim, en toch ben ik er trots op, want het schrijven bezorgde me veel plezier en het resultaat klopt.
Vreemd genoeg heb ik het boek ook snel geschreven—tussen de eerste (zeer) ruwe draft en het afgewerkte manuscript zaten amper twee weken. In tegenstelling tot wat je misschien zou verwachten, is snel schrijven net goed. Ik raad het iedereen aan.
Omdat van de week een ‘tussenweek’ is, een iets kalmere week tussen maanden van hard doorwerken en zeer vroeg opstaan, houd ik me wat bezig met bijscholing. Om mezelf bij te scholen lees ik regelmatig boeken over schrijven—zowel van fictie als nonfictie—en om iets te onthouden van al die lectuur, tik ik de beste citaten over, zodat ik ze ter raadpleging altijd bij de hand heb.
Door aanhoudende drukte was mijn stapeltje te verwerken boeken al redelijk hoog, maar vandaag ben ik aanbeland bij het voorlaatste boek.
Het is een fe-no-me-naal boek voor verhalenvertellers.
Storycraft heet het, Jack Hart is de auteur.
Ik kwam zonet, op pagina 74, een quote tegen waarin ik me helemaal herken.
Relaxed, fast writing is also a lot easier. Plodding through a draft, beset with doubt and plagued by second thoughts, is a mental agony that’s fatal to voice. The writers with the most distinctive voices take a different track, and when they talk about the writing process the word “fun” pops up a lot.
HELL YEAH.
Schrijven is niet lijden, schrijven is plezierig. Zeker als je het gewoon snel doet—zoals dit blogpostje dat ik even ter ontspanning online gooi.