Reporter van toestanden, lezer van dingen
Vandaag in Humo: een reportage over rechtse studentenclubs in Gent. Daaronder vallen zeker het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond (KVHV) en de Nationalistische Studentenvereniging (NSV!). Omdat de Jong N-VA al eens als een jolige bende rechtse jongens en meisjes wordt afgeschilderd, komen ook zij aan bod.
Een tijd geleden vroeg De Standaard mij om enkele artikels te schrijven voor een studentenbijlage die bij de aanvang van het academiejaar bij de krant zou zitten. Wel, ik heb dat met veel plezier gedaan. Eén van de onderwerpen waren buisproffen: wie zijn ze en waarom doen ze het?
Dirk Aeyels is een buisprof zonder weerga. Ik heb getuigenissen ontvangen van studenten burgerlijk ingenieur die zeven keer het examen van zijn vak ‘systemen en signalen’ afgelegd hebben. Maar het is ook een aimabel man. Het ene moment kijkt hij je aan met streng priemende ogen, het andere moment zit je te praten met een olijke gozer. Hij wéét dat hij twee gezichten heeft. “Maar jammer genoeg hebben de meeste studenten het niet door als ik middenin een technische uitleg een grap smokkel”, zucht hij.
Eric Van de Casteele (1963) is lector aan de Arteveldehogeschool. Hij doceert ‘Belgische geschiedenis’ en ‘Leerstelsels en instellingen’. Daarnaast is hij ook nog eens medewerker van het weekblad Knack. Dit moet zowat het prettigste interview zijn dat ik ooit al afgenomen heb. Die Van de Casteele zegt niet alleen zinnige dingen, het is ook nog eens een hilarische verteller. Zijn studenten hebben zijn vele splijtende oneliners verzameld op een Facebookpagina. “Ik heb zelf een trauma overgehouden aan mijn studententijd.”
Ivan De Cnuydt (1958) doceert aan de Arteveldehogeschool algemene economie aan de opleiding communicatie in het eerste en het tweede jaar. In de journalistiek wordt de cursus in twee delen gegeven in het tweede jaar. Hij geeft al dertig jaar les en zeult al lang het imago van buisprof met zich mee. Zijn handboek Economie vandaag, dat hij samen met Sonia De Velder schreef, is een standaardwerk. “Ik buis geen studenten, ik geef studenten het cijfer dat ze verdienen.”
Politicoloog Carl Devos (1970) is alom aanwezig in de media. Je zou bijna vergeten dat de wetenschapper ook nog les geeft aan de UGent. En nog geen klein beetje: politicologie in eerste bachelor en politieke besluitvorming in tweede bachelor. “Een stevig vak”, zegt hij zelf. Daarnaast begeleidt hij de stage en bachelorpaper in derde bachelor en doceert hij Belgisch federalisme in de master. Je kunt van Devos veel zeggen, maar op zijn mondje is hij niet gevallen. “Wie niet slaagt, is ofwel niet gemotiveerd genoeg of heeft niet het karakter en de discipline om deze opleiding te volgen.”
Kristien Hemmerechts (1955) is schrijfster. Maar ze geeft ook Engelse literatuur aan de HUB. Daarnaast doceert ze creatief schrijven en Nederlandse literatuur. Ze doet al 31 jaar, en nog altijd met evenveel empathie, zelfs al heeft ze de naam een strenge prof te zijn. “Tegen sommige studenten zou je op het mondeling examen liever zeggen: ga naar huis en kruip in je bed, je bent doodop.”
William Van Belle (1949) geeft les sinds 1980. Hij werd in 1987 aangesteld als docent. Momenteel is hij gewoon hoogleraar en doceert hij Nederlandse taalkunde in eerste en derde bachelor, alsook in de master. Daarnaast geeft hij argumentatieleer in de derde bachelor en pragmatiek en discoursanalyse in de master. Hij praat voorzichtig, wikt en weegt z’n woorden. Maar een zacht eitje is hij niet. ‘Als een student op zijn examen enkele pertinent onmogelijke dingen schrijft, en zijn eindscore is een 9, dan blijft het een 9.’
Professor Alex Vanneste (1945) geeft Franse taalvaardigheid en Franse linguïstiek in eerste en tweede bachelor aan de Universiteit Antwerpen. Ook sociolinguïstiek in tweede en derde bachelor zijn van hem, net als Belgische taalpolitiek in het masterjaar. Hij doceert al sinds 1970, en doet dat met veel liefde voor het vak. Zijn liefde voor de Franse taal en het Franse land is echter nog veel groter. Toen hij fotograaf Michiel Hendryckx – nog zo’n francofiel – ontmoette, waren de twee twintig minuten zoet met het verheerlijken van al het goede dat Frankrijk te bieden had, terwijl ik geduldig stond te luisteren.
Mensbrugghe 