Superioriteitsgevoel
Oef. Eindelijk nog eens volk op de Vlasmarkt. Mensen laten zich beïnvloeden door het weer, dat is ongelooflijk. Ze zouden zich beter laten beïnvloeden door een niet aflatende hang naar drank en vreugdevol gezelschap.
Reporter van toestanden, lezer van dingen
Oef. Eindelijk nog eens volk op de Vlasmarkt. Mensen laten zich beïnvloeden door het weer, dat is ongelooflijk. Ze zouden zich beter laten beïnvloeden door een niet aflatende hang naar drank en vreugdevol gezelschap.
Mijn traditionele hoofdpersonages laten het één voor één afweten. Heeft de regen hun heilige vuur gedoofd of sparen zij hun energie en hun quotes op voor later? Voor hun afwezigheid kan er in ieder geval geen vergiffenis zijn.
Een zondags theekransje. Zo rustig ging het er vannacht aan toe. Zelfs Edmond Cocquyt jr. heeft z’n kop niet getoond. Hij neemt beter een voorbeeld aan de christelijke bekeerders die wel trouw op post waren op de Vlasmarkt.
Goed, we zijn vertrokken. De sfeer zat goed, op de juiste momenten viel er nauwelijks regen en de hoofdpersonages beginnen zich reeds in hun rol te schikken. Vreemd genoeg stelen West-Vlamingen almaar vaker de show.
Leg er u bij neer: de Gentse Feesten zullen nat zijn. U zult doorweekt op de Vlasmarkt toekomen en nog doorweekter terug naar huis gaan. En dan? We laten een beetje regen de feestvreugde toch niet dempen? Op uw tanden bijten en zuipen, verdomme.
Vorig weekend ging ik met fotograaf Bas Bogaerts naar een beurs in Flanders Expo: Sex Deluxe. We waren er wel degelijk om een reportage te maken, maar zonder dat we wisten of we ze wel aan de krant kwijt konden. Ze is uiteindelijk niet verschenen, maar het was wel plezant. Hier met een weekje vertraging de tekst en de foto’s.
De Gentse Feesten zitten erop, ook voor fotograaf Hendrik Braet. Terwijl Tim de nachten voor zijn rekening nam, bracht Hendrik de dagen in beeld. Een overzicht van zijn Feesten.
Jongens en meisjes hebben tien dagen lang te hope, te gare de Vlasmarkt vereerd met hun dans- en waggelpasjes. Er is bier en Irish coffee gemorst. Nu eens weerklonk er gelach, dan gehuil. Soms bleef het droog, vaak was het nat. De Gentse Feesten zijn voorgoed voorbij en volgend jaar zijn ze er weer.
Zo lang Tim ‘s nachts op de Vlasmarkt staat, zo lang sta ik overdag op één plaats te fotograferen. Deze morgen stond ik op mijn laatste post van 8.46 uur – toen stond Tim nog op de Vlasmarkt – tot 12.01 uur.
De Gentse Feesten zijn een aangenaam passende cocon. Tien dagen lang vergeet je allerlei vervelende dagelijkse beslommeringen. Maar als de Feesten op hun einde lopen, durft de realiteit al eens brutaal de kop opsteken. Gewoon negeren.