Reporter van toestanden, lezer van dingen
De Chinese communisten hebben ons verslagen in ons eigen spelletje: het kapitalisme. In ‘Maonomics’ legt de Italiaanse econome Loretta Napoleoni uit hoe de stalen vuist van Bejing de onzichtbare hand van het liberale westen tot moes knijpt. Haar boek is ontluisterend – en zeer belangrijk.
Daar is hij weer met zijn geboortebeperking. Professor-emeritus Etienne Vermeersch (UGent) is een zeer slimme mens, maar over demografie moet hij zich dringend beter leren informeren.
Al wat de zomer nu nog brengt, krijgen we voor niets. Na de Gentse Feesten leven we op geleende tijd. De hoofdpersonages mogen herbronnen terwijl de omgeploegde Vlasmarkt aan zijn winterslaap begint.
De Gentse Feesten zijn nog niet helemaal voorbij, maar toch begin ik ze al te missen. Zeker na de prachtige nacht die vanochtend verdampte onder een felle zon. Preventieve nostalgie is een geliefd luxeproduct.
Vroeger eindigde iedere ochtend van de Gentse Feesten zonovergoten. Elke morgenstond was er één van warme euforie. Vanochtend konden we eindelijk weer van dat roemrijke verleden proeven. Dat deden we met ongeziene gulzigheid.
Wauw. Wat een massa. Wat een ongelooflijk drukke bende. De Vlasmarkt heeft gekreund onder het volk. Toch was er minder waanzin dan ooit. Maar ach, niet getreurd, waanzin creëer je zelf.
Verschillende onafhankelijke bronnen hebben mij bevestigd: vannacht werd op de Vlasmarkt het wildste feestje tot nu toe gebouwd. Enkel kreeg de waanzin een kans, zonder dat het Sfeerbeheer agressieve zuipkeutels van het plein moest gooien.
Elke dag Gentse Feesten, je vraagt je af waarom dat niet gewoon het hele jaar door kan. Maar dan komt de zon (een beetje) op en ruik je hoezeer de Vlasmarkt stinkt. Vreemd dat bacteriologen het gistende plein nog niet hebben ontdekt.
Oef. Eindelijk nog eens volk op de Vlasmarkt. Mensen laten zich beïnvloeden door het weer, dat is ongelooflijk. Ze zouden zich beter laten beïnvloeden door een niet aflatende hang naar drank en vreugdevol gezelschap.
Mijn traditionele hoofdpersonages laten het één voor één afweten. Heeft de regen hun heilige vuur gedoofd of sparen zij hun energie en hun quotes op voor later? Voor hun afwezigheid kan er in ieder geval geen vergiffenis zijn.
Mensbrugghe 