Geplaatst door Mijn eerste ochtend als werkloze homo sapiens sapiens is aangebroken. Ik zit onderuit gezakt in de zetel met mijn voeten op de salontafel te wachten tot mijn vrouw wakker wordt, de afwas doet en een ontbijt prepareert. (Of dat in die volgorde zal zijn, doet er niet toe, als dat ontbijt maar snel voor mijn neus staat) Ik heb ondertussen een weids zicht op de zee, en dat doet goed, want de zee ziet er nog passiever uit dan ik. Al scheelt het niet veel.
De laatste keer dat ik werkloos was, is geleden van 2005. Pas afgestudeerd ging ik een ‘vakantie’ tegemoet die twee volle maanden geduurd heeft. Wat ik me van die tijd herinner, is dat ik ontiegelijk veel gezopen heb. Doordat ik toen ontiegelijk veel gezopen heb, kan ik me verder bitter weinig herinneren. Het was een mooie tijd.
Het verschil met nu is dat ik toen geen rotte frank had. Thans krijg ik een onstlagvergoeding waar je al een mooi terras voor kunt laten plaatsen. Thans heb ik ook een cv waar menigeen jaloers op mag zijn. Thans zal mijn vrouw me ‘connected’ houden met de echte wereld, met de helaasheid der dingen zoals zij werkelijk is. Thans ook heb ik massa’s te doen.
Een Gentse kunstenaar van 66, Frank Liefooghe, zit nu al een jaar te wachten op de biografie die ik over hem zou schrijven. Ik hoop ze hem voor zijn voeten te kunnen smijten nu hij nog leeft.
Een Hollandse striptekenaar, Maico der Kinderen, wacht nu al een half jaar op een scenario dat ik beloofd heb voor hem bijeen te tikken. Ik verwacht dat het er uiteindelijk toch van zou kunnen komen voor Holland helemaal onder water komt te staan.
Ondertussen moet ik voor striptijdschrift Plots nog een beeldverhaal van negen pagina’s uit mijn botten slaan tegen eind juni. Heeft iemand contactgegevens van een Chinese sweatshop om dat klusje te klaren?
Ik heb, kortom, meer opdrachten dan een werkloze sukkelaar mentaal aankan. En dan komt daar nog eens de twijfel bij of ik nog wel binnen zal mogen bij mijn schoonouders. Daarbovenop is er de onzekerheid over mijn levensstandaard. Aansluitend vraagt een mens zich af of zijn volgende job even plezant zal zijn als degene die hij nu achterlaat.
Ik vrees dat ik nogal wat drank zal moeten verzetten om deze periode heelhuids door te komen. Dat, op zich, beurt al op.
Mensbrugghe 
Voor inspiratie…?