Geplaatst door In mijn leven heb ik al een paar memorabele dagen meegemaakt, en maandag 18 mei was er één van. Het was bij de krant De Morgen de eerste echte werkdag na het collectief ontslag van zaterdag 16 mei en er stond een redactievergadering op de agenda. Ik kwam, als nieuwbakken werkloze, natuurlijk niet meer om te werken maar om die redactievergadering te animeren. De directie van De Persgroep Publishing zou een woordje uitleg geven over het onafhankelijk bloedbad bij De Morgen en daar was ik, als rechtstreeks betrokkene, tamelijk benieuwd naar.
Om mij al volledig aan te passen aan mijn nieuwe carrière van werkloze sukkelaar kon ik niet anders dan een broek aantrekken met ter hoogte van mijn knie een gat ter grootte van het continent Afrika, een onderlijveke (voorlopig wel nog zonder sperma- of andere vlekken), en een afgesleten bruine leren vest. Even dacht ik eraan mijn haar in een zijstreep te leggen à la Freddy Horion, maar dat was er misschien net over. In ieder geval had ik wel een plastic zakje vol frisse pintjes bij.
En daar stond ik dan, uitgedost als sociaal geval, voor de ingang van de redactie van De Morgen: de deuren gingen niet automatisch open, zoals op een normale werkdag, en onze badge werkte niet meer. Nog een geluk dat er toevallig twee ex-collega’s toekwamen die wel nog hun job en dus een werkende badge hadden, of we konden daar blijven flierefluiten tot we een ons wogen.
De vergadering was de max. De sentimenten liepen bij wijlen hoog op, en ex-hoofdredacteur van De Morgen en huidig bevelvoerder op het DM Magazine Rudy Collier dacht de gemoederen te bedaren door onze standpunten nog een beetje belachelijk te maken – hoewel zijn collega-ex-hoofdredacteur Yves ‘The Chief’ Desmet hem subtiel probeerde te sussen. Toen er algeheel protest kwam tegen Colliers discours en ik er lompweg nog een schep bovenop deed door hem iets toe te roepen in de trant van: “Ach, onnozelaar, hou uw wafel”, kreeg ik zijn volle aandacht.
“Gij moet zwijgen”, snauwde Collier me met vonkende ogen toe.
“Wat gaat ge doen? Mij ontslaan?!”, repliceerde ik meteen, wat hem van kolere bijna zijn modieuze werkmansklak deed opvreten.
“Ik werk hier godverdomme al dertig…”, broebelde Collier verontwaardigd, wat het voor mij – vergeef me mijn ijdelheid – nog moeilijker maakte om niet kamerbreed te grijnzen.
Nu, je moet het Collier nageven: hij durft tenminste zijn bek open te trekken. De huidige grote baas op de redactie, algemeen hoofdredacteur Klaus Van Isacker, zat tijdens de uitleg van directielid Rudy Bertels ineengedoken in een zeteltje en durfde nauwelijks iets te zeggen. Uiteindelijk stond Van Isacker het werkvolk pas te woord toen doordrong dat de stakinsdreiging te groot werd.
Er volgde een uitleg die volgens vele aanwezigen met haken en ogen aan elkaar hing. Een van die mensen was Filip Claus, een van de beste fotografen van België en tevens een van de slachtoffers van het collectief ontslag. Hij vertelde dat hij al vele jaren 200 procent voor zijn krant leeft en zelfs overleeft. Hij wees erop dat hij al vele malen in een ver en gevaarlijk buitenland zijn leven gewaagd heeft om toch maar een prachtige foto in de gazet te krijgen. Filip, die na zijn hoogst avontuurlijke loopbaan als fotojournalist van De Morgen op 52-jarige leeftijd een nieuwe job mag gaan zoeken, besloot zijn toespraak door algemeen hoofdredacteur Klaus Van Isacker in het gezicht te werpen: “Ge moest u schamen.” Van Isacker en zijn strijdmakker Bart Van Doorne bogen deemoedig het hoofd, tot ik er nog iets uitflapte: “Als ge dat kunt.”
Donder en bliksem, storm en onweer, azijn en vergif en vooral onverdunde haat, nijd en woede schoten mij toe vanuit de ogen van de twee edellieden die De Morgen runnen als hun godgegeven heerlijkheid. Ja, ze waren behoorlijk kwaad en ach, wellicht had ik beter mijn muil gehouden. Maar een ontslagen hond kwispelt niet en als je maar één kans hebt om te bijten…
Los van de verbale kolder die ikzelf eindelijk kon loslaten op de gecontesteerde vtm-boys namen ook heel wat moedige mensen het woord die heel wat zinnige dingen te zeggen hadden. Enkele niet-ontslagen ex-collega’s hadden het lef om, in aanwezigheid van de hoofdredactie, aan te kaarten dat er écht een metersbrede vertrouwensbreuk is en dat die niet vanzelf zou weggaan. Geparafraseerd: Van Isacker en Van Doorne blijven outsiders en dan nog wel van het vileine soort. Die boodschap werd overgebracht door enkele mensen met de kloten om dat – beleefd en onderbouwd – te zeggen.
En dat, beste vrienden, heeft er uiteindelijk toe geleid dat er op maandag 18 mei voor het eerst in de geschiedenis van De Morgen besloten werd het werk neer te leggen en geen krant te laten verschijnen. Dat is niet langer memorabel, dat is historisch.
Overigens, op die dag heb ik wel meer gedaan dan ongepaste opmerkingen laten vallen. Ik had ook mijn fototoestel bij. Zie hier enkele plaatjes die ik geschoten heb tijdens de redactievergadering en de daaropvolgende after-party.
Mensbrugghe 
All the best !! 😦
’t is dat ik principieel geen nozems complimenteer, want anders had ik u echt wel een genie durven te noemen.
Ah, sinds Rudy Collier de plak zwaait bij het magazine is geen zaterdagochtend nog vrij van ergernissen. Mijn tenen krullen en krommen alle kanten op wanneer ik zijn edito’s lees. Pijnlijk.
Een uniek en (ja ja) historisch document Tim. Die gezichten, de opstelling, de onderschriften vertellen het hele verhaal. Rest van je blog ook gelezen. Wel zeker dat jij goed terechtkomt, talentman. Nodeloos te zeggen dat dat talent straal genegeerd is. Voor de tijd dat het duurde, heb ik het altijd fijn werken met jou gevonden. Hou je taai en liefst goed gek.
Man man man, echt een zalig tekstje. Spijtig van de hele situatie natuurlijk, alvast sterkte en veel succes toegewenst bij de zoektocht naar een nieuwe broodheer. Iets dat in jouw geval niet zo moeilijk kan zijn, wat helaas niet gezegd kan worden van iemand van 52…
Bijzonder jammer toen ik het nieuws hoorde over Filip Claus. Een fotomonument als hij, zomaar als oud vuil aan de deur zetten. Daar gaat het imago van De Morgen als dé fotokrant.
Tja, bij de morgen nemen jullie al jaar en dag stellingen in die niet gevolgd worden door jullie lezers (behoudens een harde kern). Dan moet je er ook niet van verschieten dat er geen adverteerders meer zijn en er maatregelen moeten genomen worden. Hier dus een aantal ontslagen.
Nu als je de hypocrisie van uw (ex)hoofdredacteur eens wil aanpakken, kan je wat schrijven over zijn vennootschap en zijn jaarrekeningen eens uitpluizen: BTW BE 0477.023.828
Troost je met de gedachte dat De Morgen een vod is en als het niet verandert, uw bazen binnenkort ook op straat staan.
Als ik dit lees, word ik weer vrolijk en kwaad tegelijk. Wat hadden we toch geweldige collega’s – Hadewych met sigaar is geweldig!
zijt gij niet de leugenaar van wijlen de mix? merci voor uw verslag!
Sterkte. Ben zo ook ooit buitengevlogen (bij een magazine), dus ik leef met je mee!
Dit had vandaag in de (een) krant moeten staan, en niet (enkel) op een blog. Black days voor de (foto)journalistieke traditie in dit land.
De man die zijn werk verloor. Moest het niet zo triest zijn, je zou er de helft zo grappig niet over kunnen schrijven. Complimenten ook voor je onderlijveke. Als ik een niet-actieve arbeider was, zou jij mijn boegbeeld mogen zijn.
altijd fijn als er tenminste nog iemand de humor van de situatie in ziet…
Mooi verslag, aangrijpend en met een hoge dosis zelfrelativering. Jij zult alvast snel een nieuwe job vinden.
Mooie relaas. Veel sterkte van een meevoelende eindredacteur uit Groot-Bijgaarden.
Rudy Collier en Yves Desmet zijn rechtstreeks verantwoordelijk voor de uitverkoop van De Morgen aan de VTM-boys in casu Van Thillo. Niets menselijks is hen vreemd: duur huis, dure hobby’s, dure wagens van de zaak, ik moet er geen tekeningetje bij maken zeker?
goe verslag. Het doet mij plezier te horen dat de grote mannen daar zich heel klein gevoeld hebben. Als de crisis een mens tot grote beslissingen dwingt, laat ‘m dan in hemelsnaam niet zo’n domme grote beslissingen nemen! een hele lompe zet.
goed gedaan!
Excellent verslag en een ware eye-opener! Zou je daar geen reeks van kunnen maken?
Wel, zodra er iets nieuws te melden valt, schrijf ik erover. Maar voorlopig is het weer wat kalmer… Plus: ik moet ook nog tijd hebben voor terrasjes, nietwaar.
Hadden uw (ex-)bazen tijdens hun ontslagerij schrijftalent als criterium genomen in plaats van een of ander gratuit gekozen aftelrijmpje, dan was jij daar nu leader of the pack.
En op het gevaar af te klinken als een idolate gatlikker: eigenlijk moeten we met z’n allen blij zijn dat u als – voor mij tot voor zeer kort – nobele onbekende niet langer uw gat moet zitten slijten achter andermans verkrampte pogingen tot journalistiek.
Maak als het moet uw eigen krant. Of doe iets anders. Maar stop niet met schrijven. Dat zou pas gemeen zijn.
hey Tim,
welk compliment is mooier dan aan de kant geschoven te worden door een journalistieke en menselijke nul als de directeur, managing director, executive director of hoe hij zich tegenwoordig laat noemen? Ik kan het weten, want op de vorige redactie die hij kapot heeft gemaakt, was ik een van zijn slachtoffers. Gelukkig was zijn incompetentie daar zó stuitend dat mijnheer Christian niet anders kon dan hem weg te halen. De Morgen is helaas zijn volgende slachtoffer geworden.
Veel sterkte, maar eigenlijk heb je dat niet nodig, want vanaf nu kan het jou alleen maar beter gaan.
Op LinkedIn.com beschrijft hij zichzelf als managing editor…
Een krasse verzameling schrijnende maar bijzonder onderhoudende verhalen op deze blog… Helaas ontluisterend voor jonge enthousiastelingen.
Zou Klaus deze blog lezen?
Zelden gezien hoe dat zootje een krant kapot maakt. De mens is niet zelden een roofdier en kent daarover geen schaamte. Dit is een mooi voorbeeld.