Luie zwam

De politieke redactie van De Morgen telt wéér een man minder: journalist Fabian Lefevere heeft de deuren van de Arduinkaai achter zich dichtgeschoven. Daardoor zal de krant nog meer dan nu al het geval is afhankelijk zijn van het persagentschap Belga om haar pagina’s gevuld te krijgen. Ondertussen heeft een nieuwe journalistieke website, werktitel.be, het licht gezien. De Werktitel profileert zich als onafhankelijk freelancecollectief en als journalistiek experiment dat uitsluitend met eigen nieuws wil uitpakken. Uw dienaar, tevens uw god en koning, is een van de initiatiefnemers.

Enkele weken geleden kreeg ik een bericht van mijn ex-bazin, Hadewych Van den Bossche. Hadewych is een crème van een madam en de beste bazin die er kan bestaan. Zolang ik voor De Morgen werkte, was het een eer om onder een chef eindredactie van haar kaliber te dienen.

Het bericht dat mevrouw Van den Bossche me had laten geworden, verscheen niet op het schermpje van m’n gsm, maar kwam me onder ogen als een reeds ietwat omkrullende post-it die gekleefd was op enige documenten van administratief belang. De inhoud was vintage Van den Bossche:

Tim!

Ge zijt een luie zwam, zowel op dit papier [de documenten van administratief belang] als op uw blog!

Uw immer liefhebbende ex-bazin, H

Het klopte dat ik al een hele tijd niet meer op mijn blog geschreven had. Dat klopte tot vlak vóór het verschijnen van dit bericht zelfs nog altijd. M’n laatste post is geleden van 7 september, toen ik een volkomen verzonnen verslag gepubliceerd heb van de pacifistische boerenbetoging in Gent. Daarvoor moeten we ondertussen al anderhalve maand teruggaan in de geschiedenis en inderdaad, in de ogen van de lezer kan het lijken alsof ik al die tijd op mijn leeg gat heb gezeten. Quod non: mijn bips wordt níét bedekt door een precambrische laag eelt.

De vakantie is voorbij – eindelijk. Sinds 1 oktober is het statuut van freelancejournalist mijn deel. Ik heb zelfs al enkele ereloonnota’s mogen opstellen en versturen, wat veel wijzer is dan een loonbrief ontvangen. Als je een keuze moet maken tussen schrijven om den brode en schrijven voor de hond zijn kloten, is schrijven om den brode soms de betere keuze, zeker als je honger hebt. Daardoor had ik minder tijd, energie en mentale ruimte om deze blog, die ik nog altijd koester en waar ik al meer aan te danken heb dan ik ooit had kunnen bevroeden, op bijna dagelijkse wijze te onderhouden.

Doordat ik minder op straat kwam, had ik ook gewoon minder materiaal om over te berichten. Met alle respect voor de vele bloggers die zowat elke dag iets geestigs, spits of treffends posten, maar in míjn achtertuin gebeurt er te weinig dat vermeldenswaardig is. Tot nu, dus.

Dat Fabian Lefevere zijn schup afkuist bij De Morgen is het vermelden waard. Daarmee wordt de leegloop op de politieke redactie weer een beetje completer. Laten we voor de duidelijkheid een lijstje maken. Dit zijn de mensen die nog overblijven:

• Tine Peeters
• Jeroen Verelst
• Bart Eeckhout (chef)
• Walter Pauli (politiek commentator)
• Yves Desmet (politiek commentator)

Dit zijn de journalisten die uit onvrede over het collectief ontslag en het beleid van de hoofdredactie vertrokken zijn (in chronologische volgorde):

• Liesbeth Van Impe
• Gorik Van Holen
• Tom Cochez
• Ruud Goossens
• Filip Rogiers
• Fabian Lefevere

Ik wéét dat u kunt tellen, maar het blijft interessant om de cijfers eens zwart op wit neer te schrijven. Tegenwoordig bestaat de politieke redactie van De Morgen dus uit drie journalisten, aangevuld met twee politiek commentatoren. Het aantal vrijwillige vertrekkers uit de politieke redactie bedraagt zes journalisten. De vele interpretaties die op basis van die cijfers mogelijk zijn, laat ik graag aan uw bedrijvige geest over. Stuur ze gerust naar lezersbrieven@demorgen.be of zo.

Doch, genoeg over De Morgen, tijd voor iets nieuws: De Werktitel! Het freelancecollectief dat de nieuwe site bestiert, bestaat uit Tom Cochez, Jeroen de Preter, Georges Timmerman en ikzelf (allen ex-De Morgen, hoe toevallig is dat niet?), aangevuld met Bram Souffreau en Stijn Debrouwere. Ik zou u een hele uitleg kunnen geven over het soort journalistiek dat we willen brengen, maar ik verwijs u liever door naar ons allereerste artikel, een interview met Nick Davies, de auteur van het mediakritische boek Flat Earth News, en naar het enthousiaste edito van onze hoofdredacteur, Georges Timmerman.

Op Radio 1 heb ik gisteren al een woordje uitleg mogen geven, maar ik heb mezelf nog niet bezig kunnen horen omdat mijn internetconnectie weer van het paard de ballen is. Misschien hebt u meer geluk bij het herbeluisteren van Feiten en Fillet.

Ik werd door Koen Fillet gebeld naar aanleiding van m’n stuk op De Werktitel over de Oosterweelverbinding: ‘Gent koopt Lange Wapper over van Antwerpen’. Dat artikel is natuurlijk volledig verzonnen en als eerste woord stond er dan ook: [SATIRE]. Sommige lezers vonden zelfs dat dat er niet moest staan, maar daarop is mijn reactie: wij zéggen het tenminste als een artikel verzonnen is. Helmut Lotti weet wat ik bedoel.

Soit, de positieve respons op de lancering van De Werktitel doet deugd en voortaan weet u dus hoe het komt dat er op deze blog iets minder geschreven wordt: omdat ik bezig ben met die andere blog. Of we echt iets kunnen betekenen in het slagveld dat doorgaat als het medialandschap, valt nog te bezien. Maar als ik de bijdragen uit het boek Media & journalistiek in Vlaanderen kritisch doorgelicht van Johan Sanctorum en Frank Thevissen (reds.) mag geloven, kan de pers gerust een initiatief als het onze gebruiken.