Reporter van toestanden, lezer van dingen
Jongens en meisjes hebben tien dagen lang te hope, te gare de Vlasmarkt vereerd met hun dans- en waggelpasjes. Er is bier en Irish coffee gemorst. Nu eens weerklonk er gelach, dan gehuil. Soms bleef het droog, vaak was het nat. De Gentse Feesten zijn voorgoed voorbij en volgend jaar zijn ze er weer.
Zo lang Tim ‘s nachts op de Vlasmarkt staat, zo lang sta ik overdag op één plaats te fotograferen. Deze morgen stond ik op mijn laatste post van 8.46 uur – toen stond Tim nog op de Vlasmarkt – tot 12.01 uur.
De Gentse Feesten zijn een aangenaam passende cocon. Tien dagen lang vergeet je allerlei vervelende dagelijkse beslommeringen. Maar als de Feesten op hun einde lopen, durft de realiteit al eens brutaal de kop opsteken. Gewoon negeren.
Zo lang Tim ‘s nachts op de Vlasmarkt staat, zo lang sta ik overdag op één plaats te fotograferen. Vandaag was dat van 15.14 uur tot 19.12 uur aan het ‘Grand Café’.
Zowaar kenden de Gentse Feesten nog ‘ns een droge nacht. Het volk troepte massaal samen op de Vlasmarkt, met nadien een stevige afterparty bij Sint-Jacobs. Nog twéé nachten feest.
Zo lang Tim ’s nachts op de Vlasmarkt staat, zo lang sta ik overdag op één plaats te fotograferen. Vandaag stond ik gespaard van plensbuien op het Dokstrand van 14.25 uur tot 18.13 uur.
Zet een paar duizend man in de gietende regen en wat krijg je? Een vrolijke massa. Op voorwaarde dat die
Zo lang Tim ‘s nachts op de Vlasmarkt staat, zo lang sta ik overdag op één plaats te fotograferen. Vandaag was dat de Vlasmarkt.
De mooiste nachten zijn die waarvan je het nooit zou verwachten. Zomerse warmte zorgt níét voor meer ambiance. Op de Vlasmarkt danst het volk liever in de gietende regen.
Zo lang Tim ‘s nachts op de Vlasmarkt staat, zo lang sta ik overdag op één plaats te fotograferen. Deze keer nam ik twee Duitsers in mijn vizier die in de Veldstraat hun reiskosten proberen te verdienen.
Mensbrugghe 