Veelkleurige individuen

Moet ik stilaan beginnen te geloven dat ik werkelijk een luie zwam ben? Baneengij. Ik heb het gewoon zeer druk, da’s al.

Ik vraag het maar omdat ik nu al ruim twee weken tijd probeer te vinden om een kort verslagje online te zetten over het Gents Boksgala van 23 april.

De laatste keer dat ik een poging ondernam, is geleden van 2 mei. De feestdag van het goddeloze socialisme was net voorbij, dus zou ik de Vooruit helemaal voor mij alleen hebben. Helaas, na de Dag van de Arbeid was het blijkbaar de beurt aan de Dag van de Amateurkunsten. Even vergeten. De Vooruit zat natuurlijk stampende vol. Nergens een tafeltje vrij om rustig te parasiteren op het gratis draadloos internet aldaar. Bummer.

Ik wandelde een weinig rond en vond ook op het terras van ’t Vosken, op het Sint-Baafsplein, toegang tot het wereldwijde web. Met een Rodenbach, een pak blauwe Gauloises, een hoop zonnestralen en mijn laptop al te gare op tafel kon het schrijven beginnen. Onderwerp: een vergelijking van het stijfdeftige publiek dat voor amateurkunsten komt opdagen met de veelkleurige individuen die wild worden van een professionele bokskamp.

Maar je zult het altijd zien: nog geen halfuur zit je op een terras en je zit al opgescheept met compagnie. Laptop weg, de andere attributen mochten blijven. Nog even dacht ik om voor het slapengaan mijn kladwerkje te finaliseren. Maar dat is er dus niet van gekomen.

Soit, ik ga hier niet meer uitweiden over de geblondeerde wijven met opgespoten tieten en ferme tatoeages die hun kampioen stonden aan te moedigen. Ik zwijg over de vele nektapijten die de ontbrekende rode loper moesten vervangen. Ik zeg niets over het schaamtelijke gevecht van Mieke Moorthamer met een andere madam die het boksen weinig erotiek of sensualiteit zal bijbrengen. Het is allemaal al te lang geleden en ik heb er geen zin meer in.

Het enige wat ik u niet wil onthouden, is een kort filmpje van Ismaïl ‘Cool’ Abdoul. Ismaïl is interessant figuur. Hij zat enige tijd in het prison en op Wikipedia staat dat hij in zijn hoedanigheid van portier enkele kogels in het onderlijf gekregen heeft. In Gent weet men wat dat concreet wil zeggen: Ismaïl heeft in zijn allochtoonse zak maar één teelbal meer. Dat is er nog altijd één te veel om de Gentse bokser zomaar een mietje te noemen. Met Ismaïl zoek je beter geen boel, zelfs al heeft hij als bokser te weinig punch om ooit tot de echte wereldtop te kunnen doorstoten. Een ander bijnaam van hem is immers ‘Zotten Abdoul’, en als gewone, ongetrainde sterveling wil je niet aan den lijve ondervinden waarom.

Ismaïl moest het op het Gents Boksgala uitvechten met de een of andere Tsjech. Die laatste maakte een zodanig bleke indruk dat ik zelfs niet wil opzoeken hoe hij heet. In de anonimiteit zit hij goed. Laat hem zitten. Na afloop verontschuldigde Ismaïl zich voor de saaie kamp en je kon hem geen ongelijk geven. De Tsjech had zich als een ijsblok gedragen en de Gentenaar was er niet in geslaagd het ijs te breken. Ik heb wel het geluk gehad dat ik de meest actieve seconden van de wedstrijd kon vastleggen. Let goed op, want ze zijn zo voorbij.