Vrijheid blijheid

Vandaag, zaterdag 16 mei, hebben dertien mensen van De Morgen telefoon gekregen dat ze niet meer moeten komen werken. Dat hun loopbaan bij de pseudoprogressieve krant van Vlaanderen erop zit. Daarvoor danken zij de heer algemeen hoofdkaas Klaus Van Isacker, een bange haas verborgen achter het uiterlijk van een nationaal-socialistische ijzervreter, en zijn kliek, een roedel wezels met het lef van koude stront.

Ik ben één van hen. Niet van die kliek, wel van die dertien.

Het collectief ontslag dat nu al een dik half jaar voor ambiance zorgt op de werkvloer kwam niet uit de lucht vallen. In het anderhalve jaar vóór de aankondiging dat er 26 man buiten moest, werden al heel wat personeelsleden individueel naar de uitgang geduwd “omdat ze niet meer pasten in de toekomst van de krant”.

Het begon allemaal met Marc Schoetens. De heer Schoetens is de man die mij binnengehaald heeft op De Morgen. Hij liet me naar hartenlust ‘Liegende Reporters’ schrijven voor de wekelijkse jongerenbijlage, zodat ik als student toch over genoeg liquiden beschikte om me dagelijks plat te zuipen. Maar schone sprookjes duren nooit lang en door een gebrek aan advertentie-inkomsten werd de jongerenbijlage afgeschaft en de Liegende Reporter opgedoekt. Gelukkig was ik ondertussen al freelance-eindredacteur en kon Marc aan de slag als voltijds chroniqueur van het Antwerpse straatleven.

Hij deed zijn job met liefde, passie, enthousiasme en kunde en hij is de eerste die door de heer Van Isacker, in 2007 nog een ongerijpte hoofdkaas, naar buiten gewerkt werd. Als hommage aan Marc Schoetens schreef ik toen, for old times’ sake, nog eens een Liegende Reporter, die opgenomen werd in het afscheidskrantje dat speciaal voor Marc gedrukt was. Daarin spotte ik met de Full Blown Relaunch waar de heer Van Isacker het toen om de andere dag over had.

Onder andere daarvoor werd ik vandaag iets na tienen als eerste gebeld met de mededeling dat ik bedankt word voor bewezen diensten. Dat ik toen de onderhandelingen over het collectief ontslag al volop bezig waren een half jaar lang een frigo vol drank onder mijn bureau had staan, en daar actief gebruik van maakte tijdens de werkuren, zal ook wel meegespeeld hebben. Maar de trappistjes hebben gesmaakt en de vrijheid smaakt nu ook.

Dank u, mijnheer Van Isacker, voor uw schijtlijsterschap.