Geplaatst door 
Met het nieuwe jaar komt er ook een nieuwe categorie op deze blog. De aloude containercategorieën ‘Over bier’, ‘Over gazetten’, ‘Over Gent’ en ‘Over schrijven’ verwelkomen met enige plechtigheid hun nieuwe vriendje ‘Over eten’.
Pas op, ik ga me nu niet op de voedseljournalistiek storten. Maar af en toe iets posten over de fijne etenswaren die ik op weg gestuurd heb naar mijn maag: ik vind dat dat kan. In ons kleine taalgebied bewees The Clumsy Chef al dat voedselblogs niet het voorrecht zijn van huismoeders met te veel vrije tijd. ‘Clumsy’ schrijft passioneel over eten zonder ook maar één seconde zijn cool te verliezen. Dat verdient niet alleen respect, maar ook navolging.
De culinaire belevenissen die ik het vermelden waard vind, zullen aldus verschijnen tussen alle andere brol op deze uithoek van het internet. Het bord met de toastjes die ik gisteren verorberd heb, mag de spits afbijten. Voor een vieruurtje was dat verdomd luxueus: pata negra, Gentse everzwijnham, kwartelpaté met druiven en blue stilton. (Omdat ik het niet kon laten, heb ik ook een toastje besmeerd met Boursin.) Ik ben natuurlijk geen snob: die ingrediënten behoorden tot de overschot van allerlei lekkers voor oudejaar. Verder heb ik daar niets over te melden. Bondig, hé?
Mensbrugghe 
Mijn stilton kostte 12 euro! De stilton alleen he!
😉
Bondig? Tim Bondig?
Het oogt(zonder bijsluiter)op de picnick van Frank De Winne, in space.
En dan de walm daags nadien uit de darmtrompet…
Groenten & Fruit, Tim, niks oogt zo schoon en menselijk!
Toch nog ne goeie gezontaait in 2010!
Beste rosnE,
Omdat ook u recht hebt op een goede gezondheid in 2010, wens ik u uiteraard hetzelfde!
Verder zal ik u allicht teleurstellen met de bekentenis dat ik niet goed ben met groenten en al zeker niet met fruit. Van rauwkost word ik niet vrolijk, tenzij misschien van raketsla. Wel ja, daar kan ik bij wijlen wel vrolijk van worden. Maar het liefst prepareer ik mijn groenten toch, zodat zij het product overstijgen en een gerecht worden, vanzelfsprekend ter begeleiding van een stuk vlees of vis.
Overigens wens ik te betwisten dat Frank De Winne en zijn kornuiten in hun ruimteschip mogen genieten van exquise producten als kwartelpaté of pata negra. Ware het zo dat zij in hun zwevende kasteel een hele frigokamer vol delicatessen hadden, ik had me verdorie al lang ingeschreven voor een master na master ruimtevaart om zodoende zelf plaats te kunnen nemen in het restaurant met het mooiste uitzicht ter wereld.
Daarbij zijn eventuele kwalijke geuren uit de darmtrompet bij mij toch vaker het gevolg van de consumptie van bier van hoge gisting (met nagisting op de fles en vervolgens in de darmen) dan van het verorberen van stukken vlees. En laat trappistenbier nu niet een niet-vleselijke voedingsbron zijn…
Laten wij bijgevolg de bierkruik heffen op ons beider gezondheid!
Beste Tim,
Een ding begrijp ik niet: is het snobistisch om in 2010 aangekochte Boursin te eten?
Anne
@ Anne: neen, Boursin is niet snobistisch, vandaar dat het ook tussen haakjes weggemoffeld is. De producten búíten de haakjes, zoals de kwartelpaté, de pata negra en de everzwijnham, zijn minder alledaags. Iemand die het hele jaar door zijn boterham belegt met dergelijke exquise ingrediënten, nou, die zou weleens het verwijt kunnen krijgen een snob te zijn van degenen die zich beperken tot choco en hagelslag.
Eerlijk gezegd: die foto ziet er echt onsmakelijk uit. Het lijkt wel of de kartonnetjes-met-beleg eerst een uurtje te drogen hebben gestaan alvorens er een foto werd gemaakt. Kan beter Tim F.!
Damn. Wat is er mis met mij? Elke keer als ik die foto zie, krijg ik er weer honger van…
Dàt komt natuurlijk omdat je onderbewustzijn refereert naar ‘the real thing’, terwijl wij hier alleen de foto zien. Volgende keer alles op voorhand insmeren met gelatine of royaal bespuiten met haarlak. Zo doen de food-fotografen dat. (Opeten is dan natuurlijk niet langer een optie).
Ik kan dat alleen maar beamen.
In mijn koelkast liggen slechts eieren van juli 2009 en een gore gemberstok naar mijn gezinsleden te geilen.
Misschien moet de heer K. ons eens uitnodigen voor een fotosessie van zijn delicatessen.
We beloven het illico op het web te publiceren.
Wel, beste adg, dat van die eieren en gemberstok is natuurlijk een pijnlijke bekentenis. Ik hoop dat minstens één van de items in uw melding verzonnen zijn: ofwel het gore voedsel, in het andere geval dan toch hopelijk de gezinsleden. Mijn opmerking gold niet Tim F.’s smeerkunst, wel z’n vertaalkunde naar de edele ambacht der fotografie.
Gezinsleden=1, K. Maar ik heb intussen met schaamrood op de wangen de frigo volgepropt met niet bederfelijke waar. Dit gezegd zijnde kunnen we hier onze krachten niet bundelen: u koopt aan, tim smeert, ik fotografeer en we eten het samen op….
Maar wie koopt de haarlak?
Haarlak? Mevrouw adg kan zodanig fotograferen dat dat niet nodig is. En het zal een pak lekkerder zijn.
laten wij een datum prikken, heden – ik poets mijn sinds jaren nutteloze zilver