Het vuil van de straat

Soms wenst ge dat er een hel is die vol planken hangt waarin vele roestige spijkers zijn gedreven. Met die planken worden alle lafaards geslegen die hun medemens als stront bejegenen. Als zij geen geweten hebben dat van wroeging ligt te gloeien en te verzweren, laat hen dan voor eeuwig de pijn door schuld met hun vel beleven.

Gisteren zat ik op de tram en vloekte ik omdat ik geen plank vol roestige spijkers bij me had en niet meteen op straat kon springen. Van op m’n comfortabele zitje zag ik Antoon, een dakloze man over wie ik drie jaar geleden in De Morgen al voorspeld had dat hij het einde van de winter niet zou halen. Antoon is er nog altijd en nog altijd ziet men hem vooral langs het traject van de Gentse tram 1, meestal tussen de Kouter en de Charles de Kerchovelaan.

Er reed een fietser tegen Antoon. Wat wraakroepend is, want Antoon stond op het voetpad, waar beslist geen fietsers thuishoren. Maar aangezien het fietsers sowieso streng verboden is om de Kuip van Gent te verlaten via de Nederkouter, kiezen velen ervoor om met hun tweewieler het voetpad onveilig te maken, wat in hun kop waarschijnlijk een kleinere overtreding is dan het verbodsteken te negeren door op de weg te rijden. De stommekloten beseffen niet dat ze zo twee keer in overtreding gaan.

Die fietser, een achterlijke tiep van wie ik hoop dat de wormen hem van binnenuit leeg vreten, reed tegen Antoon en begon van zijn kloten te maken tegen de man die zich in zijn hoedanigheid van voetganger volledig legitiem op het voetpad bevond. Ik herhaal: de fietser reed op het voetpad tegen Antoon en begon hem ogenblikkelijk uit te schelden voor het vuil van de straat. Wat op de koop toe bijzonder gratuit was, want Antoon ís, althans in empirische zin, het vuil van de straat.

Dan hoopt ge dat de tram, als ge er nog eens op zit, op een mooie dag langs die fietser passeert en plotsklaps uitwijkt langs het fietspad. En dan zult gij niet de arrogantie hebben om de vermorzelde stukken en brokken die van zijn lijf overblijven de les te spellen. Ge zult grijnzen, en denken aan de planken vol roestige spijkers waarmee de Demonen van Billijke Vergelding zijn onthechte leden weer aaneen zullen timmeren.