Geplaatst door De Gentse Feesten zijn al bijna een dag bezig en ik ben nog geen enkele keer wakker geworden in de goot. Als ik dat nu nog tien etmalen volhoud, zal ik kunnen spreken van een uiterst geslaagde editie.
Officieel worden de Feesten nu pas – zaterdag 18 juli 2009, omstreeks een uur of drie – op gang getrokken met de folkloristische openingsstoet, maar ik weet beter: het echte startschot werd gisteravond al gegeven in het Huis van Alijn. In het voormalige Museum voor Volkskunde vond de vernissage plaats van de fototentoonstelling ‘Achter de gevels. Volkscafés in Gent’. Een leuke tentoonstelling, maar het bijbehorende boek – nog altijd het eigenlijke project – is beter.
Op de koer van het Huis van Alijn zat een massa volk. Op de eerste rij voor het podium pronkten enkele boegbeelden van het Gentse politiek gilde, zoals burgemeester Daniël Termont, Vlaams minister Freya Van den Bossche en de schepenen Rudy Coddens en Lieven Decaluwe. Daar valt verder weinig over te zeggen, behalve dat Termont al een kop had zo rood als zijn partijkaart.
Ook op de Vlasmarkt was het jaarlijkse vertier al uitgebroken. Enfin, de Charlatan en de Kinky Star hadden hun deuren opengezet, de nachtwinkels draaiden hun eerste shift en de klassementsdrinkers kwamen de kasseien al eens testen. De toren aan de voorgevel van de Charlatan stond er en baarde mij enige zorgen.
Dinsdagnacht zal ik ondertussen al voor de vijfde keer op rij vlaspoppen smijten. Omdat ik een langharig en baardig persoon ben, behoor ik tot de vaste crew van de traditionele Vlaspoppenworp, een ode aan de hippies die de Gentse Feesten in de jaren zestig nieuw leven ingeblazen hebben. Maar ik zie niet in hoe we onze opdracht van op zo’n toren naar behoren kunnen uitvoeren. Het volk zal ons nauwelijks kunnen zien en doordat er allerlei constructivistische spellementen in de weg hangen, kunnen we niet eens rechtuit smijten. Het enige wat haalbaar lijkt, is dat we die vlaspoppen domweg naar beneden laten vallen. Bon, dat is eens iets anders, zeker? Wie weet gooit het volk zich wel spontaan op zo’n grote hoop dat er een piramide van vijf meter hoog ontstaat. Dan zullen de mensen die onderaan liggen geheid versmachten en heb ik weer iets om over te schrijven.
Verder is er gisteravond niet veel gebeurd en thans ben ik nog te nuchter voor doorwrochte beschouwingen. De mensen die ik ter plekke verwacht had, stonden er, en leken net als ik klaar voor de jaarlijkse grote sprong in een oceaan van hersenbeschadigend vocht. Even werd het minder plezant toen de een of andere flapdrol met een gebrek aan affectie en een teveel aan frustratie het nodig vond mijn rust te verstoren en mijn lief te bedreigen. Hij zou haar met haar kop door de ruit van een taxi stampen, meldde hij. Mijn lief, een lieftallige dame achter wie ik nooit enige agressie gezocht had, heeft de zeikerd meteen twee flinke pletsen tegen zijn wezen verkocht, en daarmee was de kous blijkbaar af. Het sujet kroop terug in zijn donker hol en wij dronken er nog één op.
En vandaag begint alles weer van voor af aan, met een schone lei en droge lever. Joepie juij.
Mensbrugghe 
Sublimo!
Wat is dat toch met die Gentenaars en hun Gentse feesten? Nuchtere, hardwerkende Vlamingen van op de boerenbuiten begrijpen daar niets van. Een van mijn schoonbroers woont in Gentbrugge. Elk jaar weer offert hij zijn congé payé op om zich tien dagen lang tussen andere dronken Gentenaars een beroerte te zuipen. Ondertussen groeit het onkruid tussen de stoeptegels voor zijn huis.
Enfin, amuseert u.
Grappig, ik heb diezelfde vraag al een paar keer mogen beantwoorden de voorbij dagen!