Geplaatst door “Godvervlammestemiljaardenondedju”, vloekte ik gisteren om half vijf ’s ochtends op vijfhonderd meter van mijn deur. Ik was mijn fotocamera, mijn notitieboekje en mijn zonnebril thuis vergeten. Teruggaan zou betekenen dat ik in totaal een kilometer te veel zou stappen en dus weer tien minuten van m’n leven kwijt zou spelen.
“Maar anderzijds heb ik wel nog mijn stylo op zak, alsook een hoop foldertjes, programmaboekjes, kasticketjes en desnoods bankbiljetten om op te schrijven”, overlegde ik met mezelf. “Daarbij is het een mooie gelegenheid om die 2 megapixels van mijn nieuwe Nokia 6300 uit te testen.”
Daarmee was de kous almeteens af: van terugkeren was geen sprake meer en tegelijk konden we een beetje experimenteren met de technologie van deze tijden. Soit, de onderstaande foto’s zijn niet prachtig, maar de kwaliteit is beter dan ik had verwacht. Alleen nachtelijke opnames lukken niet te best, zelfs niet als er vooral fluorescerende personen door het beeld marcheren.
Valt dat niet goed mee qua resolutie en al? Ik vind van wel. Voortaan hoef ik mezelf niet langer definitief te vervloeken als ik m’n fotocamera thuis laten liggen heb. De bedenker van gsm’s met een camera verdient een plaasteren standbeeld, net zoals degene die bedacht heeft dat je voor lege Irish coffeeglazen een euro krijgt bij de Kinky Star. Zo heb ik op exact een halve minuut vier euro verdiend door lege glazen op te rapen en af te geven. Met dat geld werden vervolgens vier blikjes Jupiler gekocht in de krantenwinkel, die uiteraard al open was en ons graag zag komen. En zo werd het alweer een geslaagde ochtend en kon ik even later tevreden naar huis wandelen.
Mensbrugghe 
Midzomer. Natuurlijk ochtendlicht. 2 Megapixel (“valt dat niet goed mee qua resolutie en al?” Du-uh). Een plein vol mensen vlak na een feest. Je moet geen Corbijn heten om in zo’n omstandigheden te kunnen fotograferen. ’t Resultaat is ernaar. Leuk voor het familiealbum. Maar hey, als we onze onscherp geschoten middenvinger en de vermoeide dan wel onaangenaamde smoelen van vrienden, bekenden en volslagen vreemde jachttrofeeën aan iedereen kùnnen laten zien, waarom zouden we dan niet? Fuck privacy. Fuck ambacht. Fuck goeie smaak. Alle macht aan de snel (vooral met zichzelf) tevreden amateurpaparazzo. Mocht ik nog een reden nodig hebben gehad om op de vroege ochtend tijdens de Gentse Feesten de vlasmarkt te wijden, dan was dit nog een nuttige blogpost geweest. Helaas.
Ter verschoning was het niet de middenvinger van de fotograaf die opeens in beeld kwam gevlogen.