Weer onder de Wapper
‘Als mijn boek klaar is, kom ik het binnensteken’, had ik in zowat elk volkscafé gezegd toen ik er op reportage was over de Lange Wapper. Die vermaledijde Lange Wapper zal er nooit komen, maar het boek is er ondertussen wel.
Reporter van toestanden, lezer van dingen
‘Als mijn boek klaar is, kom ik het binnensteken’, had ik in zowat elk volkscafé gezegd toen ik er op reportage was over de Lange Wapper. Die vermaledijde Lange Wapper zal er nooit komen, maar het boek is er ondertussen wel.
Ik heb sinds gisteren nieuwe cowboybotten. Op zich is dat niet belangrijk, maar het is wel plezant om met nieuw schoeisel een vreugdedansje te doen. Dat vreugdedansje mocht ik uit mijn botten slaan wegens Onder de Wapper. Dat is niet minder dan mijn debuut: een verzameling reportages in de gure buurten waar de Oosterweelverbinding zal opduiken.
Al sinds november ben ik bezig met een reeks reportages over de Lange Wapper. De bedoeling is dat ik op zoek ga naar verhalen in de buitenwijken van Antwerpen, waar de Oosterweelverbinding passeren zal. Al iedere keer was rotweer mijn doorweekte deel. Behalve die mooie doch bitter koude dag dat ik de Liefkenshoektunnel bezocht. Maar toen zaten we in Oost-Vlaanderen, en in Oost-Vlaanderen regent het niet – behalve in Aalst.