Onzin

Zo-even nog een keer mijn ex-krant gelezen. Op pagina 30 staat een interview, neergepend door mediajournalist Brecht Decaestecker, met de heer Christian Van Thillo, de grote baas van De Persgroep en haar printafdeling De Persgroep Publishing. Mijnheer Van Thillo heeft het onder meer over de staking bij De Morgen van maandag 18 mei. Daar zegt hij het volgende over:

“Zo’n staking is nooit eerder in ons bedrijf gebeurd en was zeer pijnlijk”, reageert Van Thillo. “We hebben geleerd dat de procedure van de wet-Renault niet aangepast is aan onze sector. De procedure is zeer slopend. Daar worden mensen uiteindelijk moe en emotioneel van.”

Naar mijn weten hebben de lezers van De Morgen niet mee onderhandeld. Zij konden dus niet moe zijn door de maandenlang aanslepende onderhandelingen. Toch reageerden ook de lezers emotioneel, impulsief zelfs. Velen – als ik de berichten op Twitter en de statussen op Facebook mag geloven – zegden prompt hun abonnement op, sommigen organiseerden inderhaast een heus lezersprotest dat op een bloedhete dag met massa’s communiefeesten toch 150 man naar de Brusselse Arduinkaai lokte. (Hoeveel zouden er tussen haakjes voor het respectabele dagblad De Standaard komen opdagen?) Mag ik in dat verband spreken van emotionele betrokkenheid?

Ook het feit dat deze blog, nauwelijks twee weken oud, in totaal al 12.685 bezoekers mocht verwelkomen (de tussenstand op dinsdag 26 mei 2009 om stipt 15 uur), toont aan dat de collectieve ontslagen bij De Morgen iets hebben losgeweekt in de buitenwereld. Iets dat verder reikt dan goedkoop medeleven met dertien sukkelaars die hun cv nog eens zullen moeten afstoffen. Dit hele conflict gaat over de identiteit van de krant en daar gaat nu eenmaal een stevige portie emotie mee gepaard. Maar dat mag dus niet.

Of toch niet voor iedereen. Want de heer Van Thillo heeft zelf ondervonden dat waar het hart vol van is, de mond van overloopt, zoals blijkt uit een tweet van Brecht Decaestecker op dinsdag 19 mei, de dag dat er geen krant verscheen:

Christian Van Thillo heeft de redactie laten weten dat het vandaag zijn droevigste dag uit twintig jaar De Persgroep was

De heer Van Thillo heeft zijn mail naar de redactie van De Morgen zelfs afgesloten met de uitsmijter: “En ik ben niet eens kwaad, het stemt me gewoon heel droevig.” (Omdat mijn mailaccount al twee uur na mijn ontslagtelefoon afgesloten was, heb ik die boodschap zelf nooit ontvangen. Met dank aan het commentaar van de heer John Doe onder dit bericht voor de oorspronkelijk mail.)

Die mail was niet de enige blijk van doorvoelde emoties bij mijnheer Van Thillo. In het interview met Brecht Decaestecker zegt de succesvolle mediamagnaat, voor ‘heel’ krantenlezend Vlaanderen:

“Velen vergeten dat twee derde van de geschiedenis van De Morgen zich binnen ons bedrijf heeft afgespeeld, waardoor we een grotere emotionele band met die krant hebben dan vaak wordt gezegd.”

Mag het even dat ook de (ex-)personeelsleden een grotere band hebben met hun krant dan door de directie werd verwacht? Dit gaat, zoals in eerdere berichten op deze blog al aangegeven, niet over een louter zakelijke herstructurering, dit gaat over een mooi meegenomen afrekening, ingegeven door het gekwetste gemoed (Aaargh! Emotie!) van de heer algemeen hoofdredacteur Klaus ‘Ik ben geen rancuneuze mens’ Van Isacker, van wie het na dik twee jaar nog altijd niet duidelijk is welke toekomst hij in petto heeft voor De Morgen, behalve dat hij er een ‘strakke en slimme’ krant van wil maken. Die wel ontstellend korte plaat is na twee jaar zo ongeveer kapot gedraaid.

Maar gelukkig is er de heer Van Thillo om de boel te redden, de gemoederen te bedaren en alle paniek over de nieuwe marsrichting van De Morgen de kop in te drukken, want zijn laatste zin in het interview in de krant van vandaag luidt:

“Wie beweert dat we aan de ideologische lijn van De Morgen willen raken, kraamt onzin uit.”

Dus John Vandaele, een oud-De Morgen-journalist die de redactie allang verlaten had voor ik er mijn zesjarige carrière nog moest beginnen, kraamt onzin uit in zijn relaas over hoe het de economieredactie vergaan is onder de heer Van Thillo? Laat ons hopen. Niet dat ik als tamelijk succesvol amateur-belegger (ik heb alleen nog maar geld gewónnen met aandelen van Fortis en KBC, meerdere malen zelfs) vies ben van aandeelhoudergericht beursnieuws, maar: hebben we daar niet al De Tijd voor?

Ik kan alleen maar vaststellen dat John Vandaele gelijk gekregen heeft: de economieredactie van De Morgen heeft doorheen de jaren haar menselijke en sociale benadering van de economie moeten opgeven om meer te gaan schrijven zoals De Tijd dat doet. En toen werd ze – met het economisch zeer logische maar journalistiek ongehoorde argument ‘leve de synergie’ – opeens afgeschaft. De vrijgekomen ruimte wordt voortaan opgevuld door, inderdaad, De Tijd.

Wat de heer Van Thillo dus eigenlijk wilde zeggen, is:

“Wie beweert dat we nu nóg meer aan de ideologische lijn van De Morgen willen raken, kraamt onzin uit.”