Geplaatst door Ik ben geen fan van blogs waarop de auteur handenwringend zijn twijfels deelt met zijn publiek.
Twijfelaars zijn slechte mensen, nog slechter dan Joden, negers en roodharigen.
Een beslissing moet snel worden genomen, het liefst op basis van een minimum aan feiten en een maximum aan instinct. Achteraf is er dan nog tijd genoeg om te evalueren of je wel de juiste beslissing hebt genomen en of je niet al te voortvarend bent geweest. Als die evaluatie inderdaad negatief is, zit er niet veel anders op dan daarmee te leren leven en te erkennen dat onfeilbaarheid niet je deel is.
Ik schrijf het maar omdat ik nog altijd in m’n maag zit met dat nieuws over het vertrek van politiek journalist Filip Rogiers bij De Morgen. Zijn naaste collega’s hadden liever gezien dat ik nog wat gezwegen had en ik slaag er maar niet in om hen ongelijk geven.
Mijn argument dat de geest al uit de fles was, gaat echter ook nog altijd op. Als de hele redactie van een concurrerende krant weet dat de heer Rogiers het afbolt, zou het naïef zijn om te denken dat zij braafjes hun muil zullen houden en het nieuws niet verder zullen verspreiden.
Alleen is publicatie op een blog nog iets anders dan verspreiding van mond tot mond, of van sms tot sms. Een blog is een publiek forum waarlangs berichtgeving sneller en grootschaliger gebeurt. Het nieuws lijkt harder en definitiever. Voorts kun je je ook de vraag stellen in hoeverre de redactie van een andere krant de buitenwereld is. Ja, het nieuws was al buiten het petit comité geraakt, maar de ‘massa’ wist nog van geen kloten. Delicate materie.
Het voordeel dat snelle beslissers hebben, is dat zij niet geplaagd worden door dilemma’s. Zij verspillen geen uren van hun leven aan complexe afwegingen pro en contra. Je beslist en je legt je daarbij neer. Daarbij kun je met een blog gemakkelijk aan geschiedvervalsing doen als je beseft dat je mogelijks een kemel hebt geschoten. Ik had de post over de heer Rogiers definitief kunnen verwijderen en verder van niets kunnen gebaren. Mijn naam is haas en mijn baas was een blaas.
Eén klik op een knopje en ik had me niet langer moeten afvragen: “Van der Mensbrugghe, zijt ge niet een beetje te snel geweest met Filip als de vierde kaarter te bestempelen? Wat hebt ge daarmee willen bewijzen? Zo’n fantastische mens die u altijd gerespecteerd en geboeid heeft, en gij smijt zijn wedervaren zomaar op uw blog. Woudt ge weer den eersten zijn om met nieuws uit te pakken? Hadt ge niet gewoon nog een dag of drie kunnen wachten?”
Ik heb besloten om het bericht toch te laten staan. Als ik fout zat en wel degelijk te vroeg heb geschoten, is dat thans voor iedereen zichtbaar. En dan is eens te meer bewezen dat bloggers, of ze nu anoniem opereren of niet, beter tweemaal nadenken voor ze onthullingen in de openbaarheid zwieren.
Mensbrugghe 
Niets mee inzitten, alle beginnende bloggers vallen ooit in die kuil. *Kuch* Ja, sorry dat ik zo’n pedante, dikke nek opzet, hé. Maar ik heb het ook met scha en schande geleerd: éénmaal je iets op je blog zet is het onherroepelijk weg. Onherstelbaar, (tenzij je héél snel – binnen de vijf minuten, de post wegdoet) want dan mag je nog een post weghalen, zodra de feedreaders je post hebben opgepikt is het niet meer van jou en voor eeuwig (zolang de servers draaien) in cyberspace. Wreed ambetant, eigenlijk.
Beslissen vanuit de buik, ik kan erin komen, maar waarom niet even bellen naar de man in kwestie om hem op de hoogte brengen van je geplande post?
Anderzijds is het niet alsof je verteld hebt dat Karen van K3 zwanger was.
De Standaard – Kreten & gefluister — De Morgen is opnieuw een journalistiek boegbeeld kwijt. Journalist Filip Rogiers verlaat de krant en gaat aan de slag bij de SP.A. Op het partijhoofdkwartier adviseert hij samen met directeur communicatie Milan Rutten en de directeur van de studiedienst Jan Cornillie voorzitster Caroline Gennez. Eerder trok zijn collega Gorik Van Holen naar de studiedienst van de SP.A.
al surfend ontdek je wel wat…gedverdemme ik sta stom,stram,loos!
mijn machteloze woede richt zich naar de berichtgeving over het reilen en zeilen bij de morgen.
DE KRANT waarvoor wij als jong-socialisten 150000 bf-kens ophaalden omdat vanmiert de partijkas niet verder kon plunderen.die goossens met gatkruiper kleine collier mochten ontvangen in kaggevinne tijdens een v
ben te oud voor deze spielerei…toch nog even verontwaardigd.was in mijn woede ook nog de kluts kwijt!en dan schrijf je onafgemaakte reacties…
…tijdens een praatcafé dus.
de goossens en de kleine.er was ook nog een grote collier die het blijkbaar beter aanpakte en bij de morgen al veel vroeger opstapte.
ben lezer van het eerste uur en wie heb ik daar niet weten opstappen????
van thillo was nog geen jaar baas of de deadline werd 22.00 uur en piet pireyns en de rest van al wie een scherpe pen had stapte op.slechts een constante:
yves the chief! nu ja hij heeft ondertussen zijn vlesigheidsgehalte formidabel opgedreven terwijl mijn krant naar de verdommenis gaat.
Ik vrees inderdaad dat uw krant geen ziel meer heeft. Het is geen titel meer, wel een product, en eentje dat moet verkopen, verkopen, verkopen. Dat is jammer, want de journalisten die er nog zitten, zouden er nog altijd iets moois en goeds van kunnen maken als ze hun journalistieke neus zouden mogen volgen en uit hun gareel mochten stappen. Helaas. Vroeger zegden wij op De Morgen met enige trots dat we werkzaam waren in een beschutte werkplaats. Thans verdient De Morgen nog altijd dat statuut. Alleen hebben ze iedereen in een dwangbuis gepropt.